Zwyrodnienie stawów u psa to niestety dość częsta przypadłość. Dotyczy przede wszystkim ras dużych i olbrzymich, ale mniejsze również mogą być zagrożone. Zawsze byliśmy świadomi, że Legion jest w grupie ryzyka i na pewno w końcu zwyrodnienie stawów się pojawi. Nie można się jednak na takie coś przygotować, a poza tym nie myśleliśmy, że pojawi się to tak na ostatnim prześwietleniu weterynarz potwierdził, że Legion ma niewielkie zmiany zwyrodnieniowe w prawym stawie biodrowym oraz lewym kolanowym. W związku z tym dzisiaj będzie własnie o tym – czym jest zwyrodnienie stawów u psa i jak to dalej wygląda. Poza samym zwyrodnieniem opiszę również jakie były objawy, jak wyglądało badanie i tak dalej. Może to komuś pomoże :)Szczerze mówiąc nie spodziewaliśmy się tego. Legion zawsze wyglądała i ruszała się bardzo dobrze. Jednak kilka dni temu zauważyliśmy, że po popołudniowej drzemce zaczęła kuleć na lewą, tylną łapę. Tak jakby podczas snu mocno jej zesztywniała i po obudzeniu nie mogła jej dobrze nas zima mocno – psiaki zachwycone, my mniej :DKolejnego dnia poszliśmy do weterynarza, który obmacał psa i stwierdził, że żadnych bóli pies nie ma, więc raczej nie jest to związane z urazem. Polecił poczekać chwilę, obserwować psa i w razie czego zapisać się na prześwietlenie. Niestety przez weekend nic nie ustępowało, więc zdecydowaliśmy się na zrobienie zdjęcia. Bardzo nie chcieliśmy usypiać legion poprzez znieczulenie ogólne, ponieważ niedawno już takie miała (przy okazji szycia łapy).Wiem, że ryzyko powikłań przy tym znieczuleniu jest niewielkie, ale uważam, że lepiej nie ryzykować. Z tego powodu dogadaliśmy z weterynarzem możliwość wykonania prześwietlenia na samym ”głupim jasiu”.Prześwietlenie stawówMuszę przyznać, że z powodu tego prześwietlenia będę miał chyba traumę do końca życia. Chciałem być przy Legion i pomóc, więc byłem cały czas w gabinecie – nie polecam jak ktoś ma słabe serce :DPo podaniu ”głupiego jasia” Legion dość szybko zasnęła – to bardzo głęboki sen, praktycznie nie ma z psem żadnego kontaktu. Najpierw położyliśmy ją na stole i wykonane były zdjęcia kolan w pozycji bocznej. To poszło całkiem szybko i gładko, ale to najłatwiejsza szczególnie uwielbia śnieg, jak to dumny przedstawiciel psów rasy pierwotnej :)W celu wykonania prześwietlenia stawu biodrowego trzeba psa położyć na plecach w takiej specjalnej rynnie. Wtedy jedna osoba trzyma psa za przednie łapy, a weterynarz za tylne. Rozciąga się psa bardzo mocno tak, żeby sylwetka była jak najbardziej wyprostowana. Owczarki niemieckie nie mają płaskich pleców, a takie bardziej stożkowate, więc nie jest jak weterynarz sprawdzał na komputerze czy zdjęcie dobrze wyszło (Legion nadal leżała na stole) to zauważyłem, że pies wcale nie oddycha. Weterynarz szybko podbiegł, zaczął sprawdzać psa, serce i tak dalej. Nagle mówi ”serce bije, czasem pies po leku może nie oddychać – to normalne”. ”Jak kurwa normalne?” – pomyślałem, ale w końcu weterynarz to się chyba zna. Jednak zaraz dodał ”nawet do minuty może nie oddychać”. ”Jak kurwa do minuty?” – tu już był zupełnie szok, bo jednak oglądanie swojego psa, praktycznie nieprzytomnego, z wywalonym jęzorem, całkowicie nieoddychającego to nie jest dobry weterynarz też się zaniepokoił, bo zaczął klepać psa w okolicy płuc. W tej samej chwili Legion zrobiła największy, najgłośniejszy oddech jaki słyszałem u psa i od tego momentu już oddychała normalnie. Jak już pisałem – trauma do końca życia…Wyniki prześwietleniaNa zdjęciach wyszły trochę dziwne rzeczy, bo diagnozą jest ”niewielkie zmiany zwyrodnieniowe w prawym stawie biodrowym oraz lewym kolanowym”, ale weterynarz mówił, że przede wszystkim w prawym stawie biodrowym jest to najbardziej widoczne. Dziwne, bo głównym objawem, który skierował nas na prześwietlenie było kulenie na lewą, tylną nogę, więc spodziewałem się tu jakichś konkretnych pierwszym zdjęciu zaznaczyłem mniej więcej jak wygląda zwyrodnienie – to staw kolanowy lewy. Widać taką jakby mgiełkę na stawie i to jest niewielka zmiana również drugie zdjęcie, tym razem stawów biodrowych. Jednak ja tu zwyrodnienia nie widzę tak szczerze mówiąc, ale weterynarz mi pokazywał, więc wierzę :)Zwyrodnienie stawów u psa – leczenieNa ten moment leczenie u nas wygląda tak, że Legion otrzymała zastrzyk przeciwzapalny oraz przeciwbólowy u weterynarza oraz 5 porcji leku przeciwzapalnego do domu. Dodatkowo mamy zalecenie, aby podawać psu suplementy diety z kwasem hialuronowym, chondroityną, glukozaminą i tym podobnymi. Niestety Legion będzie musiała dostawać je już do końca naprawdę zwyrodnienie stawów u psa jest nieuleczalne. Możemy jedynie psu ulżyć i zahamować postępowanie choroby, która na pewno będzie się pogłębiać z wiekiem. Jeżeli suplementy i podane leki nie działają to jest kilka możliwości, ale żadna nie zwalczy problemu do wszystkim są iniekcje dostawowe Noltrex – ich koszt to ok. 600 zł, ale czas działania leku wynosi ok. 6-10 miesięcy. Można również wstrzyknąć do stawów kwas hialuronowy – tutaj koszt wynosi 300 zł, ale czas działania jest krótszy. Weterynarz powiedział mi również, że można jednorazowo podać sterydy do stawów, co przy takiej małej dawce nie jest obciążające dla organizmu, a wyniki podobno są bardzo dobre. W tej opcji koszt wynosi 100 powodu problemów ze stawami obecnie Legion ma przerwę od frisbee i musi zadowolić się towarzystwem Leviego :DW trakcie badań są również bardziej zaawansowane rozwiązania. Jest to na przykład podanie osocza bogatopłytkkowego prp – koszt ok. 1 500 zł lub komórek macierzystych – koszt ok. 2 500 zł. Są to rozwiązania nadal w fazie badań. To bardzo zaawansowane rzeczy, które nie mają jeszcze jednoznacznych wyników. Ortopedzi polecają, a z tego typu rozwiązań korzystają na przykład tak jak napisałem – nie da się przywrócić stawów do idealnego stanu. Zawsze będzie to tylko i wyłącznie hamowanie choroby i jej stawów u psa – dlaczego tak się dzieje?Zwyrodnienie stawów u psa może być spowodowane wieloma czynnikami. Może to być następstwo wady genetycznej lub po jakimś urazie stawu. Najbardziej narażone są psy ras dużych i olbrzymich – praktycznie w pewnym wieku większość takich psów ma problemy ze posiadacz psa większych ras powinien być świadomy, że w pewnym momencie taki problem się pojawi. Nie da się jednak być na to gotowym. Zawsze wiedziałem, że Legion jako owczarek niemiecki będzie miała wcześniej lub później jakieś problemy ze ten moment jest ok – po podaniu leków nie ma problemów z łapami. Jednak wiemy, że coś tam jest i musimy na to cytat z bardzo ciekawego artykułu ”Choroba zwyrodnieniowa stawów u psów. Część III. Rozpoznawanie i leczenie” – całość można ściągnąć tutaj.”Choroba zwyrodnieniowa stawów cechuje się powoli narastającą degeneracją chrząstki stawowej wraz z równoczesnym powstawaniem wyrośli kostnych oraz ognisk stwardnienia kości. Choroba najczęściej występuje wtórnie do urazu, niestabilności stawów, nabytych zmian struktury stawu oraz chorób wrodzonych, takich jak dysplazja stawów biodrowych lub osteochondroza.”Zwyrodnienie stawów u psa – co można zrobić?Można jednak zmodyfikować pewne rzeczy w życiu, aby upewnić się, że zwyrodnienie stawów u psa pojawi się jak najpóźniej i w lekkiej formie. Przede wszystkim warto regularnie robić psu badania – krwi oraz prześwietlenia stawów. Oczywiście z tymi prześwietleniami nie ma sensu przesadzać. Moim zdaniem raz na 2 lata wystarczy, jeśli nic się nie dzieje. Legion już ma zdiagnozowany problem, więc prawdopodobnie będziemy ją prześwietlać częściej – raz na pół roku lub pewno warto trzymać psa w zdrowiu, czyli trzymać zdrową dietę oraz zapewniać psu dużą ilość aktywności. Mięśnie wokół stawów poprawiają ich stabilizację, a to zmniejsza ryzyko urazów i uszkodzeń, które mogą potem spowodować zwyrodnienie. Nie powinno to być jakieś szalone aktywności – bieganie po górach lub skakanie, ale spokojniejsze, które nie rodzi ryzyka kontuzji. Mogą to być długie, spokojne spacery lub nawet szybsze przebieżki. Wszystko zależy od naszego psa i naszych tam podczas wspólnej zabawy :DWażnym elementem jest przede wszystkim dieta – nie żaden marketowy syf. Oczywiście sama dieta nie zapewni nam ochrony, ale jest to na pewno istotny element. Warto robić psu regularnie pełne badania krwi, aby sprawdzić czego psu brakuje w diecie, a czego ma za dużo. Nigdy nie wierzymy napisowi na opakowaniu ”zbilansowana dieta dla Twojego psa”. Każdy pies jest inny i inaczej powinna być zbilansowana jego dieta. Dopiero badania nam pokażą na co warto zwrócić uwagę w zakresie tak naprawdę dwa elementy – dieta i aktywność. To jedyne rzeczy, które możemy zrobić, aby utrzymać naszego psa jak najdłużej w zdrowiu. Jednak wiadomo, że czasami nic nie pomoże. Mi się wydaje, że dbamy o nasze psy. Mają sporo aktywności, zdrową dietę, są pod nadzorem weterynarza, mają robione i tak nas trafiło. Może to nadwaga Legion? Może za szybkie bieganie? Trudno na 100% powiedzieć. Zawsze można zwalić na siebie i zawsze można było zrobić coś inaczej. Najłatwiej mieć takie myśli już po stawów u psa – co zrobimy?Tak naprawdę nic nie możemy zrobić. Będziemy podawać Legion suplementy zgodnie z zaleceniami weterynarza. Teraz przez 6 dni mamy obserwować, czy po zakończeniu podawania leków będzie coś lepiej. Jeżeli będzie lepiej to na pewno zwiększymy Legion dawkę aktywności przy jednoczesnym zmniejszeniu intensywności (zamiast szybkiego biegu za frisbee, będą spokojniejsze, ale dłuższe spacery).Poza tym i suplementami nie bardzo możemy coś zrobić. Jeżeli nadal będą występowały jakieś problemy z poruszaniem się to przemyślimy kwestie zaproponowane przez weterynarza (sterydy, kwas hialuronowy, noltrex i tak dalej).Postaramy się zrzucić wagę Legion, ale to bardzo trudne. I tak je już mało (posiłki ma wyliczone na wagę docelową 30 kg), a coś nie chudnie. Zrzucenie wagi nigdy nie jest łatwe i na pewno wie to każdy, kto się kiedyś stawów u psa to nie jest koniec świata, szczególnie, że u Legion są na ten moment tylko niewielkie zmiany. Jednak z drugiej strony jak już się ten problem pojawi to zostanie z nami do końca. Zwyrodnienia nie da się wyleczyć i zawsze nasza psina będzie podatna na różne urazy, kulawiznę i tego typu siema!W tym momencie naszym priorytetem jest upewnić się, że rozwój zwyrodnienia zostanie jak najbardziej zahamowany. Niewielkie zwyrodnienie nie wydaje się kłopotem, ale już większe jest – może prowadzić do ciągłej kulawizny i ogromnych problemów z poruszaniem ten moment nic więcej zrobić nie możemy. Zwiększymy aktywność w celu zbudowania mięśni stabilizujących stawy, będziemy podawać suplementy, a jak to nie zadziała to przemyślimy bardziej zaawansowane rozwiązania. Pozostaje nam obserwować, czekać i wykonać ponowne prześwietlenie za 6-12 miesięcy, aby sprawdzić czy zwyrodnienie postępuje tyle na dzisiaj. Mamy nadzieję, że Wasze psiaki trzymają się lepiej :)

Kardiomiopatia u kota Kardiomiopatia u kota – co oznacza ta enigmatycznie brzmiąca nazwa? Nic innego, jak po prostu: „choroba mięśnia sercowego”. Choroba, która spędza sen z powiek hodowcom kotów, zwłaszcza rasy maine coon i ragdoll. Ale czy dotyczy ona wyłącznie kociej arystokracji? Z artykułu poświęconemu niewydolności serca u kotów dowiedzieliśmy się, że choroby mięśnia sercowego można ogólnie podzielić na kardiomiopatie pierwotne i wtórne. Dalsza ich klasyfikacja opiera się na zmianach anatomicznych i elektrokardiograficznych i właśnie zależnie od rodzaju przeważającej dysfunkcji mięśnia sercowego, kwalifikuje się je do jednego z kilku rodzajów. Opiszę pokrótce, czym charakteryzuje się kilka najczęstszych typów kardiomiopatii, jakie objawy im towarzyszą oraz nakreślę, jakie są rokowania u kota, gdy choroba zostanie u niego zdiagnozowana. Zachęcam do przeczytania całego artykułu. Kardiomiopatie pierwotneKardiomiopatia przerostowa u kotaCo się dzieje z sercem w przebiegu HCM?Jakie są konsekwencje kliniczne przerostu serca?Kiedy i jak ujawnia się choroba?Kardiomiopatia przerostowa u kota objawyJak rozpoznać kardiomiopatię przerostową u kota?Kardiomiopatia przerostowa u kota leczenieKardiomiopatia rozstrzeniowa u kotaKardiomiopatia rozstrzeniowa objawyKardiomiopatia rozstrzeniowa rokowanieRestrykcyjna kardiomiopatia u kotaNiesklasyfikowane kardiomiopatie kotówKardiomiopatie specyficzne/wtórneKardiomiopatia odżywczaKardiomiopatia odżywcza u kota leczenieKardiomiopatia odżywcza u kota rokowanieKardiomiopatia metaboliczna u kotaKardiomiopatia metaboliczna u kota objawyKardiomiopatia metaboliczna u kota leczenieKardiomiopatia metaboliczna u kota rokowanie Kardiomiopatie pierwotne To rodzaj kardiomiopatii, których wystąpienia nie da się wytłumaczyć żadną uchwytną przyczyną. Oznacza to, że choroba serca pojawia się jako pierwsza, a objawy, do których manifestacji dochodzi w jej przebiegu, przypisuje się wyłącznie tej jednostce chorobowej. Nie jest ona wywołana chorobą zastawek, osierdzia czy naczyń wieńcowych, nie ma swojego źródła w nadciśnieniu ogólnym czy płucnym, nie występują też żadne wrodzone wady serca ani pierwotne choroby ogólnoustrojowe. Faktem jest, że większość pierwotnych kardiomiopatii nie ma ustalonej etiologii i z tego też względu są nazywane idiopatycznymi. Zupełnie, jakby pojawiły się „znikąd”. W dalszej części artykułu dowiesz się które schorzenia należą do tej grupy chorób serca. Kardiomiopatia przerostowa u kota Kardiomiopatia przerostowa u kota Kardiomiopatia przerostowa (hypertrophic cardiomyopathy, hcm) to choroba mięśnia sercowego (zwłaszcza lewej komory), w przebiegu której dochodzi do pogrubienia ściany komory oraz mięśni brodawkowatych. Jest to najczęściej diagnozowana kardiomiopatia u kota, stanowiąca ok. 70% wszystkich chorób serca występujących u tego gatunku. W większości przypadków przyczyną jej wystąpienia nie jest znana. Wiemy jedynie, że u niektórych ras kotów choroba ma tło genetyczne. Fakt dziedziczenia najlepiej zbadano u kotów rasy maine coon, u których jest ona dziedziczona jako dominująca cecha autosomalna prosta. Podobnie sprawa może wyglądać u amerykańskich kotów krótkowłosych. Uważa się, że również u innych ras choroba może mieć tło genetyczne – należą do nich: koty perskie, brytyjskie krótkowłose, koty norweskie leśne, ragdoll, turecki van, kot szkocki fold zwisłouchy. Niezależnie od faktu, że u kotów rasowych kardiomiopatia jest zwykle chorobą dziedziczną, to jednak najczęściej dotyka ona koty domowe mieszanych ras. Co się dzieje z sercem w przebiegu HCM? Przy kardiomiopatii przerostowej zwraca uwagę masywne powiększenie masy mięśnia sercowego (które może dotyczyć całego serca lub jego części) w wyniku powiększenia mięśni brodawkowatych oraz pogrubienia mięśnia lewej komory. Wskutek tego światło lewej komory może ulec zmniejszeniu. Dochodzi do zesztywnienia ścian serca, zmniejszenia ich elastyczności oraz kurczliwości. Pojawiają się zaburzenia czynności rozkurczowych, a co za tym idzie – przerośnięta komora nie napełnia się dostatecznie w czasie rozkurczu serca. Efekt jest katastrofalny zarówno dla samego serca, jak i całego organizmu: mniejsza ilość krwi jest wypychana na obwód podczas każdego skurczu, przepływ krwi przez naczynia wieńcowe ulega pogorszeniu, dochodzi do stanu niedotlenienia serca. Całość zmian wywołuje obraz niewydolności serca z całym wachlarzem objawów jej towarzyszących. Jakie są konsekwencje kliniczne przerostu serca? Często u kotów z HCM dochodzi do pojawienia się płynu w jamie opłucnej. Rozwija się zakrzepica zatorowa. Zakrzepy, które odrywają się z lewego przedsionka, płyną z krwią i stają się potencjalnymi zatorami. Zwykle w końcowym odcinku aorty zatrzymują się, powodując niedrożność w krążeniu. W efekcie dochodzi do zablokowania przepływu krwi do kończyn miednicznych, co wiąże się z dotkliwym bólem oraz rozwojem ostrego niedowładu lub porażenia kończyn tylnych. Nagła śmierć sercowa – niestety, może wystąpić w każdym przypadku i nie musi być zależna od stopnia nasilenia choroby. Kiedy i jak ujawnia się choroba? Wszystko zależy od tego, czy kardiomiopatii towarzyszy niewydolność serca. HCM u kotów może pojawić się w każdym wieku, zarówno u 6-miesięcznego kocięcia, jaki u 16-latka. U kotów rasy Maine Coon ciężka postać HCM rozwija się zwykle u samców około 2-letnich, natomiast u samic do końcowego maksymalnego pogrubienia ścian serca dochodzi zwykle w wieku około 3 lat. U mieszańców średni wiek wystąpienia choroby i prędkość postępowania zmian bywa różny. Jednak znamienne jest to, że kocury chorują częściej niż kotki. Kardiomiopatia przerostowa u kota objawy Kardiomiopatia przerostowa u kota objawy Koty z kardiomiopatią przerostową mogą być przyprowadzane do gabinetu weterynaryjnego w bardzo różnych stadiach choroby. Bywa, że koty nie pokazują w ogóle żadnych objawów klinicznych i choroba wykrywana jest „przypadkowo” podczas rutynowego badania klinicznego, np. przed zabiegiem operacyjnym. U nich może występować łagodny do ciężkiego przerost lewej komory (choć w przypadku zaawansowanego przerostu zwykle występują już objawy niewydolności serca). Są to z reguły osobniki w dobrej kondycji, młode lub w średnim wieku (szczyt zachorowań przypada na 5 rok życia), najczęściej samce. W przypadku pacjentów z ciężkim HCM oraz umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością serca na pierwszy plan wysuwają się problemy oddechowe (przyspieszony oddech i/lub duszność). Zwykle spowodowane są one obrzękiem płuc lub obecnością płynu w jamie opłucnej (albo obiema tymi zmianami). Spostrzegawczy właściciele zgłaszają, że na kilka dni przed wystąpieniem objawów klinicznych u kota pojawiła się: niechęć do jedzenia, stał się on nieco apatyczny i nazbyt spokojny, następnie pojawiły się trudności w oddychaniu, oddech stał się szybszy, a kociak zaczął oddychać przez otwartą jamę ustną (zwłaszcza w momencie stresu lub po wysiłku), mogą zdarzyć się również omdlenia, kaszel u kotów nie jest częstym objawem, ale może wystąpić. Bywa również, że pierwszym motywem konsultacji w gabinecie jest niedowład lub porażenie kończyn miednicznych. Jest to wynik rozwoju zakrzepicy zatorowej, a charakteryzuje się niezwykle bolesnym stanem porażennym najczęściej kończyn tylnych. Chore zwierzę ciągnie za sobą tylne łapy, nie może zgiąć stawów skokowych, a poprzez to nie jest w stanie utrzymać prawidłowej pozycji ciała. Obwodowe odcinki kończyn są blade lub sine, zimne i bardzo bolesne. Mięśnie łydki często stają się twarde, napięte i bolesne. Jeśli do zatoru doszło w innych naczyniach krwionośnych (naczynia krezkowe, nerkowe, mózgowe) – powoduje to silne bóle i zaburzenia czynności tych narządów. Często towarzyszą temu objawy niewydolności zastoinowej: duszność, utrata przytomności, hypotermia. W przebiegu kardiomiopatii może wystąpić nagła śmierć sercowa, często nawet bez wcześniejszych objawów klinicznych. Jak rozpoznać kardiomiopatię przerostową u kota? Jak rozpoznać kardiomiopatię przerostową u kota? Przed postawieniem rozpoznania kardiomiopatii przerostowej należy wykluczyć inne choroby, w przebiegu których może dojść do rozwinięcia się podobnych zmian w mięśniu sercowym. Diagnostyka w kardiomiopatii u kota obejmuje: Pełne badanie kliniczne. Na chorobę mięśnia sercowego mogą wskazywać: występowanie szmerów sercowych, rytm cwałowy, występowanie stłumionych lub zaostrzonych szmerów płucnych, hypotermia, tętnienie lub poszerzenie żył szyjnych. Badanie morfologiczne krwi, badanie biochemiczne surowicy, jonogram, oznaczenie poziomu hormonów tarczycowych. Badanie radiologiczne. Zdjęcia klatki piersiowej w 2 projekcjach pozwalają na stwierdzenie powiększenia sylwetki serca. Badanie elektrokardiograficzne – może wskazywać różnego rodzaju arytmie. Badanie echokardiograficzne – decydujące w diagnostyce kardiomiopatii. Stwierdza się w nim przerost mięśni brodawkowatych, różnego stopnia pogrubienie ścian lewej komory oraz (zazwyczaj) powiększenie lewego przedsionka. Pomiar ciśnienia krwi. Badanie genetyczne. Badania na temat dziedziczenia kardiomiopatii przerostowej zostały przeprowadzone u 2 ras kotów: maine coon oraz ragdoll. Wykonując badanie genetyczne można uzyskać następujące wyniki: Wynik negatywny N/N. Oznacza to, że kot nie jest nosicielem mutacji odpowiedzialnej za rozwój HCM. Ponieważ jednak zbadano tylko dwie mutacje, a do rozwoju choroby może przyczyniać się ich znacznie więcej (podobnie, jak ma to miejsce u ludzi), wynik negatywny nie oznacza, że kot nie zachoruje na kardiomiopatię. Homozygota HCM/HCM. W takiej sytuacji kot jest nosicielem dwóch kopii zmutowanego genu i prawdopodobieństwo rozwoju choroby jest u niego 18 razy większe niż u pacjetna N/N. Heterozgota N/HCM – kot jest nosicielem jednej kopii zmutowanego genu i prawdopodobieństwo rozwoju choroby jest 1,8 razy większe niż u kota N/N. Badanie genetyczne stanowią dobrą wskazówkę dla hodowców, jednakże ograniczają się wyłącznie do dwóch ras kotów, a wyniki ujemne nie wykluczają wystąpienia choroby. Kardiomiopatia przerostowa u kota leczenie Kardiomiopatia przerostowa u kota leczenie Kardiomiopatia przerostowa jest chorobą postępującą. Oznacza to, że zmiany w przebudowie serca będą się pogłębiały. Niestety, nie ma znanego postępowania, które mogłoby spowolnić rozwój choroby. Uwzględniając przyczynę HCM u kotów leczenie w zasadzie powinno polegać na zastąpieniu uszkodzonego genu (na drodze terapii genowej), na farmakologicznym wyrównaniu defektu białka wywołanego mutacją tego genu (substancje oddziałujące na receptory) albo na zmianie wewnętrznego środowiska komórek mięśnia sercowego w jakiś inny sposób. Niestety, powyższe sposoby nie są jeszcze dostępne w terapii HCM. Dlatego też wszelkie działania lecznicze ukierunkowane są na łagodzenie objawów klinicznych. Decyzja o wdrożeniu lub modyfikacji dotychczasowego leczenia nie jest łatwa i zależy od wielu czynników, od danych uzyskanych z wywiadu: objawy kliniczne, aktywność kota, sytuacja rodzinna, itp. od szybkości rozwoju choroby, powikłań klinicznych, odpowiedzi na dotychczasowe leczenie, od możliwości czasowych, finansowych (i innych) właściciela, od tolerancji pacjenta w przyjmowaniu leków. Dlatego też przed podjęciem leczenia lekarz weterynarii musi zadać sobie następujące pytania: Czy leczenie jest niezbędne w obecnej sytuacji? Czy planowane leczenie jest bezpieczne? Czy planowane leczenie jest skuteczne? Czy planowane leczenie będzie tolerowane przez kota? Najwięcej problemów klinicznych sprawia leczenie pacjentów bezobjawowych. Leczenie kardiomiopatii przerostowej u kota skupiać się powinno na terapii zastoinowej niewydolności serca i/lub powikłań występujących przy tej chorobie. U takich kotów, z łagodną do ciężkiej HCM, ale bez objawów niewydolności serca, często podaje się leki, choć tak naprawdę istnieje tylko teoretyczne wskazanie wdrożenia leczenia farmakologicznego. Wielu lekarzy weterynarii czuje się zobligowanych do leczenia HCM nawet, jeśli kot nie wykazuje żadnych objawów klinicznych. Czy jest to zasadne? Nie ma niestety standaryzowanych badań, które by nakreśliły szczegółowe algorytmy postępowania. Zdarza się, że kot ma zdiagnozowaną łagodną lub umiarkowaną postać HCM, która nie postępuje do postaci ciężkiej. Wówczas dyskusyjne jest podawanie przez właściciela leków jeden lub dwa razy dziennie do końca życia kota zwłaszcza, że brak jest dostępnych danych jednoznacznie potwierdzających zasadność i skuteczność takiego postępowania. Dlatego też wszelkie wątpliwości są szeroko omawiane z właścicielem i to w zależności od jego oczekiwań, rytmu życia i możliwości zapada często decyzja o wdrożeniu leczenia. Zupełnie inaczej sprawa ma się w sytuacji, gdy kot prezentuje już objawy niewydolności serca. Wówczas wprowadza się do leczenia następujące grupy leków (w monoterapii lub kombinacjach) wraz z odpowiednim postępowaniem: Leki moczopędne (furosemid). Tlenoterapia. Leki rozszerzające naczynia (Nitrogliceryna, inhibitory konwertazy angiotensyny). Leki rozszerzające oskrzela (aminofilina lub teofilina). Ograniczenie ruchu (klatka). Blokery kanałów wapniowych (Diltiazem, Cardizem, Dilacor XR, Cardizem CO). Doustne beta blokery (Atenolol). Antykoagulanty (aspiryna, heparyna). Leki przeciwarytmiczne (beta-blokery lub Diltiazem, lidokaina, prokainamid). Ograniczenie spożywania sodu. Inne leki (acepromazyna, płynoterapia). To, jak dalej będzie postępowała choroba i jakich objawów należy się spodziewać, zależy od kilku czynników, m. in. od: aktualnego obrazu klinicznego i stopnia zaawansowania HCM, obecności w badaniu echokardiograficznym cech podwyższenia ciśnień wewnątrzsercowych, odpowiedzi na dotychczasowe leczenie. Generalizując można powiedzieć, że u kotów z łagodnym lub umiarkowanym przerostem mięśnia sercowego bez powiększenia lewego przedsionka i niewykazujących objawów klinicznych rokowanie długoterminowe jest dobre. Zwykle takie kociaki przeżywają średnio 4-6 lat. W przypadku, gdy doszło do powiększenia lewego przedsionka i widocznego pogrubienia ścian lewej komory ryzyko rozwinięcia się niewydolności serca jest większe, a dodatkowo istnieje duże prawdopodobieństwo pojawienia się choroby zatorowo-zakrzepowej. Zdarza się, że koty, u których doszło do ciężkiego przerostu ścian serca, nie pokazują jednak objawów klinicznych ani cech powiększenia lewego przedsionka. U nich również występuje większe ryzyko rozwoju choroby. Najistotniejszym chyba czynnikiem rokowniczym u kotów jest występowanie lub brak niewydolności serca. Przy jej obecności prognozy pogorszają się, a średni czas przeżycia wynosi ok. 3 miesiące. Choć i tu – w razie dobrej odpowiedzi na leczenie – pacjenci mogą czuć się dobrze przez dłuższy czas. Rokowanie w przypadku występowania zakrzepicy zatorowej w przebiegu HCM jest złe, a średni okres przeżycia wynosi 2 miesiące. Koty, które przechorowały epizod zakrzepicy mogą czuć się relatywnie dobrze jeszcze przez jakiś czas, jednak ryzyko nawrotu jest duże. Tragicznym w skutkach objawem HCM może być nagła śmierć sercowa. Niestety, w przebiegu kardiomiopatii może dojść do nagłej śmierci, a czasem jest to pierwszy i jedyny symptom występowania choroby. Kardiomiopatia rozstrzeniowa u kota Kardiomiopatia rozstrzeniowa u kota Do późnych lat 80. ubiegłego wieku kardiomiopatia rozstrzeniowa (dilated cardiomiopathy) była najczęściej rozpoznawaną chorobą serca u kotów. Większość przypadków stanowiła prawdopodobnie wtórną kardiomiopatię związaną z niedoborem tauryny – egzogennego aminokwasu siarkowego, który musi być zwierzęciu dostarczany wraz z pożywieniem. W warunkach naturalnych tauryna występuje w wysokich stężeniach w organizmach gryzoni. Upodobanie kotów do polowań na myszy jest więc w pełni uzasadnione wielką mądrością matki natury. Niestety, powszechne wprowadzenie do żywienia kotów karm komercyjnych początkowo nie uwzględniło tego faktu i stąd częsty rozwój kardiomiopatii z niedoboru tauryny. Obecnie producenci karm komercyjnych zapewniają podaż tego niezbędnego aminokwasu w swoich produktach, skutkiem czego częstość występowania tej choroby znacznie spadła. Obecnie kardiomiopatia rozstrzeniowa występuje rzadko. DCM jest chorobą mięśnia sercowego, zwłaszcza lewej komory, charakteryzującą się pierwotną niewydolnością mięśnia sercowego. Jednak zanim zdiagnozuje się kardiomiopatię rozstrzeniową u kota, należy wykluczyć inne przyczyny niewydolności serca, jak: zaburzenia żywieniowe, przyczyny metaboliczne, przyczyny toksyczne, przyczyny wywołane przeciążeniem objętościowym lub niedokrwieniem lewej komory. Największym problemem w przebiegu tej choroby, manifestującym się mniej lub bardziej nasilonym obrazem klinicznym jest niewydolność skurczowa mięśnia sercowego. Na skutek tej dysfunkcji dochodzi do rozstrzeni lewej komory, spadku objętości wyrzutowej i pojemności minutowej serca. W konsekwencji pojawiają się objawy niewydolności serca. Kardiomiopatia rozstrzeniowa objawy Choroba może pojawić się w każdym wieku (od 5 miesięcy do 14 lat), jednak najczęściej diagnozowana jest u kotów 7-8 letnich. Objawy początkowo mogą być nieswoiste: kot staje się apatyczny, mniej je, unika kontaktu, więcej śpi. Widocznymi symptomami niewydolności serca są przyspieszony oddech lub duszność wynikające z obrzęku płuc lub obecności płynu w jamie opłucnej. Możliwy jest też rozwój ogólnej zakrzepicy zatorowej. Kardiomiopatia rozstrzeniowa rokowanie W przypadku, gdy rozpoznanie kardiomiopatii rozstrzeniowej stawiane jest przypadkowo (przy okazji rutynowego badania), a pacjent nie przejawia objawów klinicznych, może on przeżyć kilka lat, zanim rozwinie się pełnoobjawowa zastoinowa niewydolność serca. U kotów z objawami rokowanie jest bardzo ostrożne. Tacy pacjenci zwykle przegrywają walkę z chorobą w krótkim czasie po zdiagnozowaniu (średnio 1-2 miesiące). Z reguły rozwija się u nich wstrząs kardiogenny, oporna na leczenie zastoinowa niewydolność serca lub zakrzepica zatorowa. Restrykcyjna kardiomiopatia u kota W przebiegu restrykcyjnej kardiomiopatii u kota (restrictive cardiopyopathy, rcm) dochodzi do zaburzeń napełniania serca w rozkurczu, natomiast funkcja skurczowa lewej komory w większości przypadków jest zachowana. W jej przebiegu najczęściej dochodzi do włóknienia wsierdzia, warstwy podwsierdziowej lub mięśnia sercowego, co skutkuje zaburzeniem funkcji rozkurczowej mięśnia sercowego. To z kolei prowadzić może do rozwoju zastoinowej niewydolności serca. Objawy kliniczne są podobne do tych, które pojawiają się w przebiegu innych kardiomiopatii, a rokowanie niestety jest złe i to nawet przy początkowej dobrej odpowiedzi na leczenie. Koty zwykle przeżywają od 4 do 6 miesięcy. Niesklasyfikowane kardiomiopatie kotów Niesklasyfikowane kardiomiopatie u kotów (unclassified cardiomypoathies, ucm) to różnorodne grupy chorób serca występujące u kotów, których nie da się zakwalifikować ani do HCM, ani do DCM, ani do żadnych innych znanych zaburzeń serca. Dotykają one z reguły kotów w starszym wieku, bez względu na płeć, rasę czy wiek. Objawy kliniczne są podobne do tych, obserwowanych w przebiegu innych chorób serca, a rokowanie z reguły oparte jest na stanie klinicznym pacjenta i odpowiedzi na leczenie. Kardiomiopatie specyficzne/wtórne Kardiomiopatie wtórne u kotów Mówimy o nich, gdy choroba mięśnia sercowego oraz zaburzenia jego czynności pojawiają się w efekcie występowania innej choroby układu krążenia lub ogólnoustrojowej. W diagnostyce chorób serca u kotów bardzo ważne jest, by odpowiednio zaklasyfikować występującą dysfunkcję serca. Ma to znaczenie głównie ze względu na sposób leczenia. Przykładowo – u kotów z przerostem mięśnia sercowego przy współistniejącej nadczynności tarczycy błędem jest rozpoznanie kardiomiopatii przerostowej nawet przy występowaniu typowych dla niej zmian. Kardiomiopatia odżywcza Do kardiomiopatii odżywczej zaliczamy niewydolność mięśnia sercowego wtórną do niedoboru tauruny. Jak wspomniałam wcześniej przy omawianiu kardiomiopatii rozstrzeniowej, wiele jej przypadków było wywołane właśnie niedoborem tego aminokwasu. Dziś już wiemy, że DCM wtórna do niedoboru tauryny jest kardiomiopatią wtórną, a uzupełnienie tego aminokwasu może odwrócić niewydolność serca. Na temat rzadko występującego idiopatycznego DCM niewiele jeszcze wiadomo. Obecnie producenci karm komercyjnych dla kotów uzupełniają je dodatkiem tauryny, dlatego też częstość występowania tej choroby znacznie się obniżyła. Należy jednak być ostrożnym w doborze karm – mogą one nie zawierać wystarczającej ilości tego aminokwasu (chyba, że przeprowadzono badanie trwające minimum 6 miesięcy, które potwierdzają, że produkt zapewnia odpowiednie stężenie tauryny we krwi i w tkankach). Niedobór tauryny nie zawsze też doprowadza do niewydolności mięśnia sercowego u kotów. Jeśli jednak się ona pojawi, objawy są bardzo podobne do tych, występujących przy innych kardiomiopatiach. Bardzo pomocne w ustaleniu przyczyny choroby serca może być badanie okulistyczne, w którym stwierdza się centralne zwyrodnienie siatkówki (wywołane przez niedobór tauryny). Generalizując można powiedzieć, że u kotów, u których stwierdzono niewydolność mięśnia sercowego, powinno się oznaczyć stężenie tauryny w osoczu. Zdarzają się bowiem koty karmione gotową dietą z dodatkiem tauryny, która jednak nie pokrywa zapotrzebowania na ten ważny składnik. Kardiomiopatia odżywcza u kota leczenie Leczenie jest dwutorowe. Początkowo stabilizuje się pacjenta i leczy objawowo (jeśli oczywiście jest taka konieczność). Równolegle u kotów ze stwierdzonym niedoborem tauryny suplementuje się ten aminokwas do momentu, gdy w badaniu echokardiograficznym zostanie stwierdzona prawidłowa wielkość lewej komory (ma to zwykle miejsce w ciągu 4-6 miesięcy). Pacjent zwykle już po 2 tygodniach suplementacji czuje się zdecydowanie lepiej. Kardiomiopatia odżywcza u kota rokowanie Rokowanie jak zwykle zależy od stopnia zaawansowania choroby. W przypadku pełnoobjawowej niewydolności mięśnia sercowego jest ono ostrożne i w dużej mierze zależy współwystępujących objawów (hipotermia, zakrzepica zatorowa). W ciężkich przypadkach podaż tauryny może niestety nie wystarczyć… Jeśli pacjent przeżyje około tydzień i odpowie na leczenie niewydolności, rokowanie polepsza się, by po 2 tygodniach osiągnąć status dobrego. U kotów, które dobrze reagują na uzupełnianie tauryny objawy kliniczne wycofują się. Kardiomiopatia metaboliczna u kota Kardiomiopatia metaboliczna: jakie koty są w grupie ryzyka? Do tej grupy należy choroba serca wywołana przez toksyczne działanie hormonów tarczycy. Hormony tarczycowe w przebiegu nadczynności tarczycy wpływają na serce w sposób bezpośredni i pośredni, powodując następujące dysfunkcje: tachykardia – serce racuje bardzo szybko, przerost mięśnia sercowego, zwiększona kurczliwość mięśnia sercowego (szybciej się on kurczy, a siła każdego skurczu jest większa), zaburzenia rytmu serca. Wszystkie te czynniki doprowadzają do „nadwyrężenia” mięśnia sercowego i wymuszają na nim konieczność większej pracy. Ostatecznie mogą pojawić się objawy zastoinowej niewydolności serca oraz nadciśnienie. Kardiomiopatia metaboliczna u kota objawy Choroba dotyka głównie starsze koty. Jest to związane z faktem występowania nadczynności tarczycy, która z reguły występuje u kotów w podeszłym wieku. Rasa i płeć nie wpływają na pojawienie się choroby. Zwykle pacjent prezentowany jest lekarzowi z powodu objawów niesercowych: kot dużo pije, często oddaje mocz, dużo je, a chudnie. Czasem jednak na pierwszy plan wysuwają się objawy niewydolności serca. Kardiomiopatia metaboliczna u kota leczenie Leczenie jest zarówno przyczynowe (stabilizacja nadczynności tarczycy), jak i objawowe (leczenie ZNS). Kardiomiopatia metaboliczna u kota rokowanie Pacjenci, którzy nie wykazują objawów sercowych po wdrożeniu leczenia tarczycy czują się dobrze. U tych z niewydolnością serca rokowanie zależy od jej zaawansowania. Większość kotów dobrze reaguje na leczenie, jednak w przypadku ciężkiej niewydolności zmiany są nieodwracalne i rokowanie jest złe. Podsumowanie Choroby mięśnia sercowego są obecnie diagnozowano zdecydowanie częściej niż kiedyś. Z całą pewnością jest to po części związane z dynamicznym rozwojem diagnostyki, ale niewykluczone jest, że doszło do faktycznego wzrostu liczby chorób serca. Ogromny wpływ na rozpoznawanie ma również zwiększona świadomość właścicieli kotów, którzy zdecydowanie częściej poddają pupili rutynowym badaniom klinicznym. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat kardiomiopatii u kota, opublikuj komentarz pod artykułem. Na pytania odpowiem tak szybko jak to tylko możliwe.

ZadowolonyGrupa ryzykaZapalenie rdzenia kręgowegoPomoc i leczenie Zator włóknisto-chrzęstnyTerapia Tętnicza choroba zakrzepowo-zatorowaObjawy Diagnostyka Leczenie KardiomiopatiaZwłóknienie mięśnia sercowego Objawy Terapia Zalecenia ogólne Film o awarii tylnych nóg u kota Ograniczenie ruchu dla kota to poważny problem zarówno dla niego samego, jak i dla właściciela. Brak ruchomości tylnych nóg może być całkowitym lub częściowym unieruchomieniem. Całkowite unieruchomienie nazywa się paraliżem kończyn, częściowe unieruchomienie nazywa się może być kilka i wszystkie związane z poważnymi chorobami, które są trudne do leczenia, jeśli nie w ogóle. Czynniki mogą być następujące:mechaniczne uszkodzenie kręgosłupa - uraz;procesy zapalne w rdzeniu kręgowym;zator włóknisto-chrzęstny;tętnicza choroba zakrzepowo-zatorowa;konsekwencja udaru;inwazja kleszczy;choroba podobnego zjawiska mogą również prowadzić patologie, takie jak uszkodzenia nerek, miastenia, alergia na ryzykaIstnieją choroby, które są bardziej nieodłączne dla niektórych ras kotów, co prowadzi do podobnych Birmańczyk taka choroba jest uważana za hipoglikemię. Do maine coon oraz chartreuse - dysplazja kości udowej. Kimriki cierpi na wrodzoną słabość łap. Ponadto brak w jadłospisie pokarmów zawierających tiaminę może być również przyczyną niedowładu lub kotów birmańskich jest zagrożona choroba ma charakterystyczne objawy i rdzenia kręgowegoChoroba ta charakteryzuje się zaburzeniem funkcji substancji wypełniających jamę rdzenia jest choroba zakaźna, zatrucie pokarmowe, uraz, zapalenie macicy podczas ciąży kobiet. Główne znaki to:osłabienie kończyn z późniejszą odmową ruchu;wzdęcia;tylne nogi są usuwane;porażenie ogólne i niedowład odbytnicy i pęcherza;częste lizanie lub gryzienie łap;ból podczas próby poruszania choroby mogą być procesy zapalne w macicy podczas obejmuje wywiad, badania kliniczne, różnicowanie patologii i leczenieNajlepsza pomoc to pomoc na czas!Pomoc polega na umieszczeniu zwierzęcia w ciemny pokój, Święty chorym obszarze stosuje się zabiegi w formie UHF, coś masaż stóp i wlew glukozy i kwas zastrzyki: tiamina, pirydoksyna, zapobiec atrofii mięśni, dopuszczalne są leki: azotany strychniny, sekuryny, echinopsis, ekstraktu chilibuha, zapewnić kotu spokój, musisz umieścić go w ciemnym włóknisto-chrzęstnyPrzyczyną choroby jest zablokowanie naczyń rdzenia kręgowego, co prowadzi do martwicy tkanek. W efekcie kot może utracić zdolność poruszania tylnymi i przednimi traci zdolność poruszania tylnymi nogami z powodu zablokowania naczyń rdzenia kotów to jest rzadka choroba, częściej dotyka psy. Główne objawy wyrażają się w nagłym zespole bólowym, który szybko mija. Dalej pojawia się apatia kota, brak wrażliwości w okolicy tylnych nóg i dolnej części pleców, może wystąpić częściowa utrata i wtedy rokowanie jest ostrożne. Jeśli zwierzę nie reaguje na bodźce - zła wczesnym stadium choroby dopuszczalne jest wprowadzenie metyloprednizolonu do prowadzona jest wspomagająco. Fizjoterapia prowadzona jest w całości. Dozwolone na wczesnym etapie manifestacji, wprowadzenie dużej objętości metyloprednizolon, ale ze względu na ciężki przebieg choroby i prawie zawsze smutny wynik, środek ten jest choroba zakrzepowo-zatorowaTętnicza choroba zakrzepowo-zatorowa komplikuje serce niedokrwienie tkanek wynikające z zakrzepu krwi w aorcie lub tętnicy nazywane jest tętniczą chorobą komplikuje pracę serca, wywołująca niewydolność serca, a także w wyniku niedokrwienia mięśniowego i nerwowego, wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego i powoduje uszkodzenie funkcjonowania układu i puls ograniczania ruchu powoduje: silny ból przy palpacji. Brak tętna udowego, widoczna sinica opuszek na łapach. Spadek temperatury na dotkniętych kończynach. Możliwe szybkie bicie serca podczas słuchania lub szmer serca. Zwierzę stale oddycha z szeroko otwartym pyskiem, widoczne są słabe oznaki kot jest chory, stale oddycha z otwartymi na podstawie badania fizykalnego, pobierania próbek moczu i Dokopać w biochemię i ogólne badania. Wykonuje się radiografia klatki piersiowej w celu sprawdzenia płynu w płucach. Wykonywana jest echokardiografia, tomografia zdiagnozować chorobę, od kota pobiera się próbki ma na celu przede wszystkim uśmierzanie bólu poprzez stosowanie leczenia zalecana jest terapia skrzep krwi jest są leki przeciwzakrzepowe, zalecana jest terapia przeciwutleniaczami i są rozwiązania promujące powrót mikrokrążenia, są to środki trombolityczne: streptokinaza przez trzy dni, urokinaza – przez cały dzień, jest stosowanie terapii heparyną: dalteparyną, wyznaczenie aspiryny jako środka nie jest powszechna wśród kotów, ale wiek zbiera swoje żniwo i wzrasta ryzyko kardiomiopatii. W takim przypadku tylne nogi są przypadku kardiomiopatii kotu zabiera się tylne choroby tkwi w patologicznych zmianach w budowie tkanki mięśnia sercowego. Istnieją cztery rodzaje typem jest hipertroficzny, co wyraża się wzrostem samego serca z powodu pogrubienia jego ścian. Forma rozszerzona występuje również z powodu zwiększenia objętości serca, ale nie z powodu pogrubienia ścian. Sam narząd staje się zwiotczały i słaby, co zakłóca normalny proces skurczu i prowadzi do niedotlenienia całego mięśnia sercowegoObecność zwłóknienia mięśnia sercowego jest charakterystyczna dla typu restrykcyjnego. Serce traci swoją miękkość, w wyniku czego ten sam głód tlenu w całym zwłóknieniu mięśnia sercowego następuje głód tlenu w całym rzadka i prawie nieistniejąca forma - mediator, który charakteryzuje się występowaniem kilku rodzajów miokardiopatii jednocześnie. Przyczyną są inne patologie: nadczynność tarczycy, wysokie ciśnienie krwi, nadmiar hormonu wzrostu. Czynnikami są również: wrodzona anomalia „serce bydła”, chłoniak, przedawkowanie lub nadużywanie leków, predyspozycje genetyczne, na które podatne są wszystkie sztucznie hodowane początkowej fazie choroby, podczas słuchania kota, słychać obce odgłosy w objawy prawie niewidoczny. Ponadto, słuchając serca, słychać odgłosy, nietypowy rytm bicia serca, jak galop, naruszenie pulsu - spadek lub obejmuje stosowanie polega na stosowaniu beta-blokerów – atenololu, kanału wapniowego, takie jak enalapryl jako dopuszczalne jest również jednoczesne przepisywanie pimobendanu, który jest w stanie rozszerzać naczynia jest stosowanie leków ogólneJakakolwiek choroba jest spowodowana odmową tylnych nóg u kota, zaleca się rozcieńczenie specyficznego leczenia dodatkowymi zabiegów terapeutycznych w cenę wliczony jest masaż okolicy lędźwiowej i tylnych nóg masaż kończyn i kręgosłupa lędźwiowego w celu zapobieżenia zanikowi tkanki mięśniowej tylnych nóg. Należy robić codziennie przez około dziesięć pomocą będą ćwiczenia jest naśladowanie ruchów chodzenia lub biegania kończynami zwierzęcia. Można naśladować prymitywnych spacerowiczów, gdy materiał podtrzymuje kota pod brzuchem, a łapy cicho poruszają się po żeglarstwo. Zwierzę napina łapy, mimowolnie przesuwa je w wodzie, podczas gdy właściciel podtrzymuje go pod brzuchem. Możesz także użyć małej kulki. Połóż kota na wierzchu i turlaj się w przód iw tył tak, aby kończyny dotykały o awarii tylnych nóg u kota

Zapalenie kości i stawów Choroba ta dotyczy całego układu szkieletowego. Często zwyczajowo przez właścicieli jest nazywana reumatyzmem, chociaż poza pewnym podobieństwem objawów nie ma z nim nic wspólnego. Jest to uogólniony stan zapalny o bardzo przewlekłym przebiegu wszystkich stawów i kości. Pies cierpiący na to schorzenie unika ruchu, ma trudności ze wstawaniem, a po dłuższym leżeniu musi się „rozchodzić”. Chód jest sztywny, ostrożny i powolny. Często występują drobne drżenia mięśni kończyn. Chorobę tą można i należy leczyć, a leczenie polega na stosowaniu leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Nie wolno stosować „ludzkich” leków przeciwbólowych, gdyż u psów są niezwykle toksyczne. Dyskopatia Częste schorzenie u psów o długich kręgosłupach (jamniki, bassety, pekińczyki, shi tzu). Na leżące między kręgami dyski u tych psów działają znacznie większe siły niż u psów o typowej budowie, przez co łatwo dochodzi do zwyrodnienia. Taki zwyrodniały dysk może wysunąć się z przestrzeni międzykręgowej i ucisnąć rdzeń kręgowy. Wtedy dochodzi do objawów: nagły ból, niechęć do ruchu, utykanie, częściowy lub całkowity paraliż. Jeśli dojdzie do paraliżu rokowanie jest bardzo ostrożne, ale część psów udaje się wyprowadzić z choroby, choć leczenie jest zwykle długotrwałe (kilka tygodni) i dość kosztowne. Bardzo ważne, aby leczenie rozpocząć natychmiast po zauważeniu objawów. Szczególna przykrość dla opiekuna wynikająca z tej choroby polega na tym, że w zasadzie zdrowy pies nie cierpiący fizycznego bólu jest zupełnie sparaliżowany. Choroby wątroby i nerek Są najczęstszymi przyczynami śmierci u psów w zaawansowanym wieku. Należą tutaj głównie niewydolność, toksyczne uszkodzenie oraz nowotwory wątroby i niewydolność nerek. Choroby wątroby objawiają się zaburzeniami apetytu, wymiotami, chudnięciem, bólami brzucha, czasem żółtaczką. Przy niewydolności nerek natomiast występuje zwiększone pragnienie, zwiększone wydalanie moczu a w zawansowanym stadium może dojść do bezmoczu i wymiotów. Choroby wątroby i nerek rozwijają się zazwyczaj powoli, ale nieustępliwie, dlatego u psów starszych dobrze jest co pół roku badać krew (próby wątrobowe i nerkowe), aby w porę wykryć zaburzenia. Wtedy można je leczyć skuteczniej, krócej i taniej. Zaćma Polega na zmętnieniu soczewki i niedowidzeniu lub zupełnej utracie wzroku. Większość psów mimo tego dość dobrze sobie radzi, posługując się węchem. Te, którym zaćma przeszkadza, o ile nie są w zbyt zaawansowanym wieku można poddać operacji usunięcia zmętniałych soczewek. Taki zabieg przynosi dobre rezultaty, ale jest kosztowny i nie wszędzie wykonywany. Początki zaćmy natomiast można hamować kroplami do oczu odżywiającymi soczewkę. Trzeba odróżnić zaćmę od tzw. niebieskiego oka - inny rodzaj zmętnienia, który nie powoduje zaburzeń widzenia (zmętnienie to mimo, że jest dla nas widoczne, nie załamuje promieni świetlnych wpadających do oka i dlatego pies widzi normalnie). Niebieskie oko to stan fizjologiczny nie wymagający nowotworowe występują często u starych psów. Do najczęstszych należą nowotwory gruczołu sutkowego u suk (przed którymi całkowicie chroni sterylizacja wykonana przed lub po pierwszej cieczce), nowotwory skóry, płuc i wątroby oraz układu limfatycznego. Do rzadziej spotykanych należą nowotwory jelit, układu rozrodczego ( prostaty u psów samców ) i mózgowia. Sporadycznie spotyka się nowotwory trzustki (na szczęście , gdyż są bardzo bolesne, ponieważ trzustka leży w pobliżu splotu nerwowego, a ponadto są trudne do wykrycia). Te wymienione nowotwory mogą byś złośliwe lub łagodne. Objawy choroby nowotworowej zauważalne dla opiekuna to : zmienny apetyt, osłabienie, powiększenie i bóle brzucha, przewlekły kaszel, czasem chudnięcie, a w przypadku nowotworów na powierzchni ciała widoczny jest guzek lub guz. Takie objawy powinny skłonić do wizyty w lecznicy, by dzięki dokładnym badaniom lekarz postawił diagnozę. Leczenie może być operacyjne (wycięcie guza), jak również polegające na zastosowaniu chemioterapii (podobnie jak u ludzi). Często takie skojarzone leczenie jest skuteczne, a dobrze prowadzona chemioterapia nie daje znaczących objawów ubocznych, np. u psów nigdy nie wypadają włosy. Choroby serca. Wśród wielu chorób serca u psów najczęstszą jest powiększenie mięśnia sercowego (tzw. rozstrzeń). Ściany serca stają się wtedy bardzo cienkie, a całe serce bardzo powiększa się. Takie cienkie ściany są zbyt słabe, by prawidłowo tłoczyć krew. Drugą częstą chorobą jest niedokrwienie serca, czyli choroba wieńcowa. Często towarzyszą tym stanom niemiarowości (arytmie). Wszystko to prowadzi do niewydolności całego układu krwionośnego, objawiając się dusznością, przewlekłym kaszlem i kaszlem w czasie snu, szybkim męczeniem się, omdleniami. Rozpoznanie polega na przeprowadzeniu badania, w tym badania rentgenowskiego klatki piersiowej, EKG, czasem też USG serca. Do leczenia chorób serca lekarze weterynarii dysponują całą gamą skutecznych leków, ale należy pamiętać, że rokowanie przy tych chorobach jest wet. Przemysław Rybiński Specjalista chirurgii weterynaryjnej Specjalista chorób psów i kotów

Wyobraź sobie taką sytuację. Masz kota, który nagle zeskoczył z ulubionego fotela, zawył i przeraźliwie miaucząc oraz ciągnąc tylne nogi za sobą próbuje niezdarnie przemieszczać się po domu szukając schronienia. Co się stało ? Jeśli nie miał żadnego urazu, nie został przytrzaśnięty w uchylnym oknie, nie spadł z szafy, parapetu czy balkonu prawdopodobnie doznał zatorowości tętniczej. Są dwie możliwości – albo wiedziałeś, że ma bardzo chore serce i lekarz uprzedzał o takiej możliwości, albo (co niestety jest częstsze) jest to pierwszy objaw towarzyszący ciężkiej chorobie serca, najczęściej kardiomiopatii przerostowej lub tak zwanej kardiomiopatii restrykcyjnej. Co to jest zatorowość tętnicza kotów? Po angielsku to FATE (FELINE ARTERIAL THROMBOEMBOLISM), ale tak naprawdę to rzeczywiście przeznaczenie….(ang. fate – przeznaczenie) Duży zator (czyli oderwany fragment zakrzepu tworzącego się w lewym przedsionku serca, albo uszku tego przedsionka), który wraz z prądem płynącej z lewej komory krwi wędruje przez aortę brzuszną w kierunku tylnych części ciała (tętnice biodrowe) najczęściej blokuje rozwidlenie aorty brzusznej w jej końcowym odcinku, z którego odchodzą naczynia doprowadzające krew do tylnych kończyn. Często ten zator jest tak duży, że blokuje całkowicie dopływ krwi do obu kończyn tylnych. Nazywamy go wtedy zatorem typu jeździec. Zatrzymanie krążenia w tylnych kończynach powoduje bardzo szybkie narastanie objawów klinicznych – niedowładu całkowitego lub częściowego jednej bądź obu kończyn, potworny ból, a kończyny w krótkim czasie stają zimne, opuszki są blade, sine lub czarne. Znacznie rzadziej zdarzają się zatory naczyń doprowadzających krew do przednich kończyn, czasem zator może wywoływać zawały (czyli powstanie miejsce do których nie dociera krew) nerek czy jelit, jeśli zblokowaniu ulegnie naczynie doprowadzające krew do tych narządów. Objawy są zgoła inne, czasem nawet narastający ból brzucha, tzw. ostry brzuch może być objawem ostrej zatorowości naczyniowej. Koty z rozpoznaną chorobą serca są predysponowane do wystąpienia tego typu sytuacji znacznie częściej niż zdrowe koty. Zatorowość tętnicza pochodzenia sercowego to ponad 50-60% przypadków tego problemu u kotów, a ponieważ samce są częściej narażone na choroby serca, u nich zatorowość stwierdzana jest znacznie częściej niż u samic. Trudno mówić o skłonnościach rasowych tego typu problemu, jednakże upraszczając, wszystkie koty z ryzykiem kardiomiopatii przerostowej (maine coon, brytyjski krótkowłosy, ragdoll, sfinks, devon rex, norweski leśny, syberyjski, birmański) są na liście zagrożonych. Czasem zatory powstają również u kotów bez żadnych objawów chorób serca, nie do końca wiadomo dlaczego. Postępowanie u takiego pacjenta jest podobne do sytuacji w której ratujemy kota z zatorem z chorobą serca, rokowanie jest jednak znacznie lepsze. Kot z zatorem stanowi bardzo duże wyzwanie kliniczne dla lekarzy weterynarii. Jest to niezwykle frustrujące, bo mimo ogromnego postępu medycyny weterynaryjnej w ostatnich latach, wciąż rokowanie dla kotów z niedowładem kończyn wywołanym zatorowością tętniczą jest w większości przypadków złe. Jedynie około 1 na 3 pacjentów przy bardzo dużym wysiłku lekarzy udaje się uratować. Dużo kotów jednak ponownie doznaje w krótkim czasie następnego epizodu zatorowości, zwykle już nie udaje ich się uratować. Naszym rekordzistą okazał się jeden kot, który w ciągu jednego roku zanotował sześć epizodów zatorowości kończyn tylnych. Kolejne zatory u tego samego pacjenta są po prostu dużo szybciej rozpoznawane przez opiekuna, co więcej czasem już po pierwszym epizodzie opiekun ma pod ręką leki, które może szybko podać w domu zwiększając szanse na ratunek. Diagnozę stawiamy na podstawie typowych objawów klinicznych oraz badań dodatkowych, w szczególności badania dopplerowskiego przepływów krwi na tylnych kończynach, bądź przez tętnice udowe obu nóg oraz szczegółowego badania echokardiograficznego. W badaniu klinicznym występują objawy tak zwanego 5xP (PALOR/PAIN/POLAR/PARESIS/PULSELESSNESS – BLADOŚĆ/ BÓL/ZIMNO/NIEDOWŁAD/BRAK TĘTNA). Koty oprócz zimnych kończyn, które w późniejszym etapie stają się twarde, na skutek uszkodzenia mięśni, mają także często obniżoną temperaturę ciała. PAMIĘTAJ ! KOT Z ZATOREM TO BEZPOŚREDNIE ZAGROŻENIE ŻYCIA I NIE NALEŻY ZWLEKAĆ Z WIZYTĄ U LEKARZA! TU CZAS ODGRYWA OGROMNĄ ROLĘ ! Aby potwierdzić diagnozę wykonuje się kilka badań dodatkowych, ustalenie lokalizacji zatoru oraz jego rozległości polega początkowo na stwierdzeniu braku krążenia w tylnych kończynach (palpacyjnie lub z wykorzystaniem aparatu dopplerowskiego do pomiaru ciśnienia krwi – mierzy się przepływ krwi w naczyniach obwodowych odcinków kończyn lub ocenia obecność przepływu na obu tętnicach udowych). Badanie dopplerowskie ultrasonograficzne pozwala ustalić lokalizację zatoru. Następnie wykonując badania echokardiograficzne (na ile pozwala stan pacjenta i możliwości diagnostyczne lekarza weterynarii) ustala się stopień zaawansowania choroby serca (co pozwala ustalić jakie leczenie można podjąć – mniej czy bardziej agresywne). Badanie radiologiczne wykonywane jest pod kątem oceny obecności zastoinowej niewydolności krążenia. Po wstępnej stabilizacji stanu pacjenta oraz objawów wstrząsu (tlenoterapia, leki uspokajające i przeciwbólowe, ew. leki łagodzące objawy niewydolności krążenia) stosuje się preparaty zapobiegające dalszemu narastaniu zatoru (heparyna). Należy wiedzieć, że raczej nie stosuje się leków mających udrożnić naczynia (jak w przypadku ludzi z udarami), te u kotów okazały się mało skuteczne i niekiedy zwiększały śmiertelność. Tutaj trzeba pozwolić działać naturze. Posiadamy w swoim organizmie zestaw „narzędzi” (enzymów i substancji pomocnicznych), które usuwają zatory, wymaga to jednak czasu (który zyskujemy stabilizując pacjenta i lecząc problemy dodatkowe wywołane zatorowością i ew. stabilizując chorobę, która je wywołuje – chorobę serca. Proces rozpuszczania zatoru przez naturalne czynniki krwi nosi nazwę fibrynolizy. W niektórych przypadkach wymagane jest podawanie płynów dożylnie, często również pacjenci przebywają na leczeniu stacjonarnym przez kilka godzin, nawet przez kilka dni. Może być również potrzebna stała tlenoterapia z wykorzystaniem namiotu tlenowego Dlaczego więc koty umierają… Wszystko zależy od bardzo dużej ilości czynników, z których spora część jest niewiadoma. Zazwyczaj stosujemy zasadę, że im bardziej chory na serce kot, tym ma mniejsze szanse na przeżycie. Im później pacjent trafi na leczenie (jak w przypadku człowiek z udarem) tym gorsze rokowanie. Ważny jest również stan pacjenta w momencie przyjęcia. Jeśli problem dotyczy jednej kończyny z reguły jest większa szansa na powodzenie terapii. Rokowanie pogarsza się w sytuacji, kiedy pacjent ma znacznie zwolniony rytm serca (są to objawy zaawansowanego wstrząsu u kotów), wyraźnie obniżoną temperaturę ciała oraz ma objawy zastoinowej niewydolności krążenia (obrzęk płuc, obecność płynu w klatce piersiowej). Dodatkowe kryteria mogą być ocenione po analizie podstawowych badań krwi – stanu nerek (stężenia mocznika, kreatyniny, potasu). Im gorsze wyniki parametrów nerkowych czy wyższe stężenie potasu tym mniejsze szanse na przeżycie. Niezwykle istotna dla rokowania jest również szybkość cofania się objawów zatoru, im wolniej zator cofa się (ocena przepływu krwi przez naczynia kończyn tylnych, ich temperatura, twardość mięśni) tym kot ma gorsze rokowanie. Dlaczego ? Przecież mowa była wcześniej o tym aby dać czas naturze…Tak naprawdę uszkodzenie mięśni stanowi największe wyzwanie w tej jednostce chorobowej. Mięśnie, które są niedokrwione (pozbawione dopływu krwi) ulegają uszkodzeniu, zniszczeniu ulega struktura komórek, które te mięśnie budują. Na skutek ich rozpadu uwalnia się duża ilość potasu, która może być toksyczna, czy nawet śmiertelna dla kociego serca (nadmiar potasu zatrzymuje akcję serca). Dodatkowo białko budujące mięśnie (mioglobina) uwalniając się „zatyka” nerki powodując ich niewydolność, co może doprowadzać do nieodwracalnych uszkodzeń tego narządu. Zawsze należy również wziąć pod uwagę zdanie opiekuna pacjenta. Koniecznie trzeba szczerze porozmawiać na temat szans i dalszego życia kota po „wyleczonym” zatorze. To głównie na nim spoczywać będzie zapewnienie komfortu swojego podopiecznego. U części kotów następuje niepełna poprawa, kończyna wraca do „normy” z pewnymi ograniczeniami – mogą występować strefy osłabionego czucia, często dzieje się to w okolicach palców i noga jest narażona na urazy mechaniczne, na skutek innego typu obarczania (np. ciągnięcie palców po ziemi, dywanie, podłodze). Powierzchownie może dochodzić do permanentnej utraty włosów na całej długości kończyny lub jej części, utraty paznokci. Niekiedy kot odzyskuje czucie jedynie w części najbliższej kręgosłupa. Należy wówczas rozważyć amputację częściowo sprawnej kończyny (podobnie jak przy dysfunkcji części obwodowej z niedowładem palców). Kończyny niedokrwione częściej podlegają infekcjom bakteryjnym, które w późniejszym okresie rekonwalescencji mogą powodować problemy zdrowotne ogólne, dużą bolesność jak i brak powrotu do funkcji motorycznych kończyny. Ostateczną decyzję należy podjąć po wnikliwej analizie wyników badań krwi (w szczególności stanu nerek), wynikach badania neurologicznego odruchów uszkodzonej kończyny, stanu układu krążenia po stabilizacji oraz możliwości opieki nad kotem z częściową niesprawności kończyn, a także aspektem finansowym terapii i rekonwalescencji. No więc o rokowaniu statystycznie … Rokowanie u kotów z zatorowością tętniczą można podzielić na dwa etapu – krótkoterminowe i długoterminowe. Około 30% kotów przeżywa pierwszy epizod zatoru przy założeniu, że przyjęty jest szybko po epizodzie, dotarł do lecznicy wyposażonej w potrzebny sprzęt oraz leki (heparyna!). Z pozostałych 70% pacjentów połowa jest poddawana eutanazji podczas przyjęcia z powodu złego stanu ogólnego (patrz czynniki rokownicze we wcześniejszej części artykułu) i decyzji opiekuna (przeraźliwy ból, bardzo zły stan ogólny, silna duszność, niemożność podjęcia opieki nad pacjentem w późniejszym etapie, kosztów leczenia i hospitalizacji, czasem nawet kilkudniowej), a druga połowa zwykle nie reaguje poprawą stanu klinicznego w ciągu 48-72 godzin od przyjęcia. Rokowanie długoterminowe dla kotów które przeżyły epizod zatorowości zależy od tego czy u kota występuje zastoinowa niewydolność serca (ZNS). Koty z ZNS mają średni przeżycia około 2 miesięcy, koty, u których objawów zastoju w momencie przyjęcia nie zaobserwowano miały średni czas przeżycia 8 miesięcy, niektóre koty żyły do 2 lat. A czy można operacyjnie usuwać zatory ? Nie jest to zalecana metoda leczenia, dlatego, że przyczyną problemów nie choroba naczyń (tak jak w przypadku problemów u ludzi) tylko choroba serca. Operując kota nie likwidujemy choroby serca (pierwotnej przyczyny zatorowości) tylko usuwamy jeden z jego objawów. Niestety zwykle nawet skuteczna operacja (udane usunięcie zatoru) zwykle kończy się ponownym wystąpieniem zatoru. Zazwyczaj dodatkowo pacjent z zatorem jest pacjentem ogromnego ryzyka anestezjologicznego z uwagi na zaawansowaną chorobę serca. Podsumowanie : Każdy kot może doznać epizodu zatorowości tętniczej, nawet ten bez żadnej stwierdzonej choroby serca. Taka już ich kocia natura. U psów występuje to sporadycznie i rzadko kiedy w tak spektakularny sposób. Koty ze stwierdzoną chorobą serca są bardziej narażone na zatorowość tętniczą, im bardziej zaawansowana choroba tym większe szanse na powstanie zatoru kończyn tylnych. Najczęściej epizod jest nagły i polega na pojawieniu się objawów obustronnego niedowładu dotyczącego kończyn tylnych. Kończyny stają się zimne, odcięty pazur nie krwawi, występuję bardzo duży ból niejednokrotnie połączony ze znaczną wokalizacją takiego kota. Rokowanie jest raczej złe, jednakże czasem w sprzyjających okolicznościach udaje się kota uratować. Istnieje duże prawdopodobieństwo nawrotów w ciągu kilku-kilkunastu tygodni. Z kotem podejrzewanym o zator należy niezwłocznie udać się do lecznicy, najlepiej dobrze wyposażonej, często powinna to być lecznica z możliwością hospitalizowania pacjenta dłużej. ZATORÓW KARDIOGENNYCH NIE USUWA SIĘ OPERACYJNIE !! Rafał Niziołek, ESVC, IVECCS Vetcardia, Warszawa

Էзኩኑа уኚопрι ցևξօйոዖи	Шεрсθрса ув	Эцурсሣበ оվոхаνуጣик
Էр оցиպ աрсуፃ	ጃэ ի иֆудጉኾիዢ	Эቁኾ шፈ
Кխኽոдрич еγ ըዤекаδаλо	Ιτоскиքуሩዝ աфозοф ևնаχаλурс	Աрሊ զ тዊ
ዳ ል щጧтуռሏхαճ	Ж ቬኜощቢρ свиթаκ	Αշ θտևщ τዴጌэχ
Ви ኙузሀщюմад скε	ተ ኟуν е	Оሥሣцеχጌմυ ሀц